Martwe drewno jest naturalną częścią lasu. Jeśli jego ilość nie wiąże się z gradacją szkodników to pełni bardzo ważną rolę, zwiększa bowiem różnorodność biologiczną.  Różnorodność biologiczna to rozmaitość wszelkich form życia wraz z ich z zmiennością gatunkową, genetyczną i ekosystemową. Choć najlepiej wyjaśnia to „Konwencja o różnorodności biologicznej, przyjęta w 1992 roku podczas konferencji ONZ w Rio de Janeiro: różnorodność biologiczna - to zróżnicowanie wszystkich żywych organizmów występujących na Ziemi w ekosystemach lądowych, morskich i słodkowodnych oraz w zespołach ekologicznych, których są częścią; dotyczy to różnorodności w obrębie gatunku, między gatunkami oraz różnorodności ekosystemów. Ważne są nie tylko rzadkie gatunki czy zagrożone wyginięciem, ale wszystkie stanowiące dany ekosystem.

Pod koniec swojego życia stare zamierające drzewa dają schronienie ptakom i ssakom zamieszkującym dziuple. Powalone pnie są kryjówką dla małych ssaków, płazów i gadów, z czasem porastają je grzyby, mchy i porosty. Pod odpadającą korą znaleźć można liczne korytarze owadów. Przy odrobinie szczęścia zobaczyć można postaci dorosłe owadów oraz ich larwy, poczwarki i jaja. W zależności od gatunku drzewa, proces rozkładu może trwać od kilkunastu do kilkudziesięciu lat. Przez ten czas pozornie martwy kawałek drewna jest domem i stołówką dla wielu zwierząt. Kiedy z drewnem uporają się już roztocza, bakterie, porosty, grzyby, nicienie i owady pierwiastki organiczne związane przez drzewo w wyniku fotosyntezy, znów wracają do biegu i stają się początkiem dla nowego pokolenia lasu.