Asset Publisher Asset Publisher

Pierwsze oznaki wiosny

Mimo, że astronomiczna wiosna rozpoczyna się dopiero 21 marca, wzrost temperatury pozwala nam wypatrywać już pierwszych śladów przedwiośnia. Po ustąpieniu pokrywy śnieżnej udało nam się zauważyć kilka oznak nadchodzącej wiosny.

Kwitnące przebiśniegi

Dokładniej śnieżyczka przebiśnieg (łac. Galanthus nivalis), to jedna z najbardziej rozpoznawalnych roślin zwiastująca pierwsze cieplejsze dni. Gatunek ten występuje licznie na południu Wielkopolski, jednak niekiedy udaje się odnaleźć ich stanowiska w naszych okolicznych lasach. Białe płatki kwiatów przebiśniegów bardzo szybko reagują na zmianę temperatury otwierając się tylko przy promieniach słońca, natomiast w pochmurne lub chłodne dni stulają się chroniąc przy tym wnętrze kwiatów.

 

„Bazie kotki”

Nie tylko patrząc pod nogi można dostrzec kwitnącą florę. Bezlistne jeszcze gatunki drzew liściastych zachwycają swoimi wyjątkowymi kwiatostanami. Tuż przed Wielkanocą wypatrujemy na wierzbach „bazich kotków”. Są to niewielkie, pojedynczo osadzone na gałązkach kwiatostany, które pojawiają się na drzewach przed liśćmi. Po pewnym czasie białe puchate kuleczki pokrywają się żółtym pyłkiem przeznaczonym dla owadów zapylających. Dopiero po przekwitnięciu bazi, na gałązkach wierzby zaczynają pojawiać się pierwsze liście.

 

Ptasie „piosenki”

Oznaką zbliżającej się wiosny jest także powrót ptaków migrujących zimą do cieplejszych krajów. Gdy dni stają się coraz dłuższe, a temperatura powietrza rośnie każdego dnia, możemy usłyszeć pierwsze odgłosy przybywających ptaków. Pierwszy poranny „śpiew” usłyszeć można m.in. od kosa (łac. Turdus merula). Ten powszechnie występujący średniej wielkości ptak wędrowny z rodziny drozdowatych jest jednym z pierwszych zwiastunów wiosny w lasach. Jego głośny i melodyjny głos możemy usłyszeć każdego wiosennego poranka, najczęściej tuż przed świtem. Samce kosów są w tym okresie również łatwe do odnalezienia ze względu na jednolicie czarne upierzenie oraz charakterystyczny jasnożółty dziób. Z powodu wyraźnego dymorfizmu płciowego upierzenie samic jest dużo bardziej zróżnicowane: od oliwkowo brązowego, miejscami wpadającymi w odcienie szarości, aż po czerwonobrązowy kolor piór.